ربات‌ها در ید کارگران

جرمی کوربین ماه گذشته در بریتانیا پیشنهاد داد که ربات‌ها در محیط کار، به جای رؤسا، بهتر است توسط کارگران اداره و کنترل شوند. رهبر حزب کارگر که پیش از این نیز نسبت به خطرات اتوماتیزه‌شدن محیط‌های کار هشدار داده بود، می‌گوید تکنولوژی جدید می‌تواند منجر به «شکلی سبعانه‌تر و بهره‌کشانه‌تر از سرمایه‌داری» شود. او همچنین پیشنهاد داده است که اقتصادی گیگی شرکت‌هایی همچون اوبر می‌تواند با تعاونی‌ها جایگزین شود. او گفت که بهتر است رانندگان خودشان به طور جمعی بر سر دستمزد و شرایط کار به توافق دست یابند. نتایج تحقیقی که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که هوش مصنوعی و رباتی می‌تواند تقریبا بر یک‌سوم مشاغل بریتانیا تا سال ۲۰۳۰ اثر بگذارد، به‌خصوص مشاغل یدی و معمول که می‌توانند به طور موثری با کامپیوتر برنامه‌ریزی شوند، در معرض بیشترین خطر قرار دارند. همین گزارش نشان می‌دهد اتوماتیزه کردن کار می‌تواند ثروت بیشتر و مشاغل اضافی بیشتری نیز در جا‌های دیگر اقتصاد ایجاد کند. کوربین ماه گذشته در گفت‌و‌گو با کنفرانس حزب تعاونی لندن هشداری را که در کنفرانس حزب کارگر در باره امکان اثرگذاری بر کارگران مطرح کرده بود، تکرار کرد.

حزب کارگر همه پاسخ‌ها را در مشت ندارد، اما کوربین به طور ریشه‌ای در این اندیشه است که گزارش «مدل‌های بدیل حزب کارگر برای مالکیت» که ماه گذشته منتشر شد را اجرایی کند. این گزارش برای جلوگیری از «ظهور ربات‌ها» به سود «اقلیتی ثروتمند و قدرتمند»، پیشنهاد می‌کند «مالکیت و کنترل ربات‌ها در دستان کارگرانی باشد که با آنها کار می‌کنند». کوربین گفت: «تکنولوژی عصر دیجیتال باید ما، یعنی هم کارگران و هم مصرف‌کنندگان را، قدرتمند و توانمند کند و به ما اجازه بدهد در مقیاسی که در گذشته ممکن نبود، با تعاون و همکاری یکدیگر کار کنیم. هنوز نیز در اغلب مواقع این تکنولوژی به شکلی سبعانه‌تر و بهره‌کشانه‌تر از سرمایه داری متوسل می‌شود». کوربین همچنین از دستمزد‌ها و شرایط کاری موجود در شرکت‌های نرم‌افزاری همچون اوبر و شرکت‌های دریافت غذای اینترنتی همچون دلیورو انتقاد کرد. این شرکت‌ها، رانندگان و تاکسیر‌انان خودشان را «خوداشتغال» می‌نامند، بنابراین تا هر زمان که دل‌شان بخواهد آنها را به کار می‌گیرند و در جهت انعطاف هر چه بیشتر نیروی کار، هیچ مزایایی مشتمل بر آنچه برای کارکنان تمام‌وقت لازم است، به رانندگان ارائه نمی‌دهند. کوربین گفت: «تصور کنید که اوبر به شکل تعاونی توسط رانندگان اداره شود و آنها به شکل جمعی بر آینده کاری‌شان کنترل داشته باشند و سر دستمزد و شرایط کارشان با هم توافق کنند و سود‌ها را تسهیم و دوباره سرمایه‌گذاری کنند. مهمترین مانع سر این راه، مانع تکنولوژیک نیست بلکه نظام اقتصادی فریبکاری است که به سود ثروت‌اندوزان عمل می‌کند، نه به نفع تولیدکنندگان ثروت.»